Podatkiem od nieruchomości objęte są wyłącznie budowle zajęte na prowadzenie firmy, nawet gdy przedsiębiorca ich nie wykorzystuje.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych określa, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki oraz budowle lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to, że budowle lub ich części, które nie są zajęte na taką działalność, nie są w ogóle opodatkowane.

W praktyce firmy nie mają możliwości rozróżnienia, które budowle są zajęte na działalność, a które nie. Jak tłumaczy Rafał Dowgier, adiunkt w Katedrze Prawa Podatkowego na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku, art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613) wprowadza zasadę, zgodnie z którą o związku gruntu, budynku i budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej przesądza sam fakt posiadania wskazanych przedmiotów opodatkowania przez przedsiębiorcę.

– Nie jest więc konieczne, aby przedmiot opodatkowania (np. budowla) faktycznie był wykorzystywany do prowadzenia działalności – przyznaje ekspert. Oznacza to, że np. w przypadku spółki z o.o., z zasady, jako związane z prowadzeniem działalności traktuje się i magazyn wykorzystywany do działalności, ale i magazyn, który w ogóle nie jest wykorzystywany.

Rafał Dowgier zwraca uwagę, że od tej zasady są wyjątki, m.in. dotyczący sytuacji, gdy budynek, budowla lub grunt nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności ze względów technicznych. Jak udowodnić, że nieruchomość nie jest zajęta na prowadzenie działalności? Jak wyjaśnia nasz rozmówca, m.in. w orzecznictwie sądów wskazuje się na specyficzne zasady związane z opodatkowaniem np. osób fizycznych, które prowadzą jednoosobową firmę.

– W ich przypadku odróżnić należy majątek osobisty, który nie może być traktowany jako związany z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz majątek nabywany na cele działalności – wyjaśnia Rafał Dowgier.

Dodaje, że potwierdzenie takiej wykładni znajdujemy np. w wyroku WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 994/07), w którym sąd orzekł, że nieruchomości będące w posiadaniu osoby fizycznej, które nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, tj. nie są i potencjalnie nie mogą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych przez prowadzącego przedsiębiorstwo, powinny być opodatkowane według stawki podstawowej.

Ekspert przyznaje, że obowiązująca definicja gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest dość precyzyjna i trudno jest wskazać jednoznacznie, w zakresie których nieruchomości taki związek zachodzi.

2 proc. – wynosi roczna stawka podatku od budowli

źródło - [Gazeta Prawna z dnia 26-08-2010]