Jak czytać oznaczenia na glazurze czy gresie, aby płytka ścienna nie trafiła na podłogę, a łazienkowa na taras?

Wybierając płytki ceramiczne należy wziąć pod uwagę ich właściwości i parametry - Na przykład nie można położyć płytek nieodpornych na mróz na tarasie. Jednocześnie nie ma sensu wykładać płytek mrozoodpornych w sypialni  – tłumaczy Marcin Balicki, ekspert z firmy Kuchinox.

Płytki  do środka ...

Najbardziej intensywny ruch w domu jest w korytarzu. Na dodatek podłoga  narażona jest tam  na zniszczenia przez piasek i brud  przynoszony na butach.

– Dlatego płytki tam zastosowane muszą mieć wysoką odporność na ścieranie, plamienie oraz dużą łatwość czyszczenia. Najlepiej stosować tutaj płytki matowe, bez wyraźnych wgłębień, w których mógłby gromadzić się brud, niezbyt jasne, najlepiej o zróżnicowanym wzorze. Najodpowiedniejsze są płytki nieszkliwione lub szkliwione w czwartej klasie ścieralności (liczba obrotów 2100, 6000, 12000) – doradza Marcin Balicki.

Do łazienki nadają się w zasadzie wszystkie rodzaje płytek. Najważniejsze, aby wykazywały się odpornością na środki chemiczne domowego użytku i umożliwiały dokładne czyszczenie i odkażanie przy użyciu detergentów. Do łazienki na podłogę wystarczające są płytki w 3. klasie ścieralności.

- Posadzka kuchenna jest miejscem w mieszkaniu najbardziej narażonym na obciążenia, zabrudzenia, upadek przedmiotów i nasilony ruch. Tu chodzi się częściej, w dodatku po tych samych trasach – strefa gotowania, zmywania, lodówka. Tu też używamy produktów intensywnie brudzących, czyli tłuszczy, soków, wina czy herbaty. Bardzo ważne jest, aby płytki tam stosowane miały wysokie parametry mechaniczne i chemiczne. Do kuchni należy stosować płytki w 4. klasie ścieralności lub 3/1500 obrotów  - radzi ekspert firmy  Kuchinox.

Natomiast podłoga w salonie w mniejszym stopniu niż w kuchni i korytarzu narażona jest na obciążenia, ścieranie, zabrudzenia czy upadek przedmiotów.  Dlatego w  salonie najczęściej stosuje się płytki w 3. lub 4. klasie ścieralności.

... i na zewnątrz

Na balkonie posadzka jest narażona przede wszystkim na duże wahania temperatury, więc najważniejszym kryterium wyboru płytek jest mrozoodporność.  Wystarcza tu płytki w 4. lub 3. klasie ścieralności.

- Taras, szczególnie połączony z ogrodem, przestrzenią wokół domu lub schodami wejściowymi, narażony jest na działanie dużych wahań temperatury, wnoszenie piasku i żwiru i innych materiałów ścierających. Dlatego płytki na taras muszą być mrozoodporne, w minimum 4. klasie ścieralności i antypoślizgowe. Na tarasie sprawdzają się najlepiej płytki nieszkliwione, gres techniczny lub klinkier – zastrzega Marcin Balicki.

Kupując płytki trzeba też pamiętać, że technologia produkcji stosowana na skalę przemysłową nie daje możliwości uzyskania całkowicie jednolitej barwy wszystkich egzemplarzy. Dlatego na opakowaniu podawana jest informacja o tonacji wzoru dla danej partii i musimy pamiętać, by brać tylko opakowania oznaczone tym samym odcieniem.

Ściągawka z oznaczeń  stosowanych na płytkach

- Pierwszym, bardzo istotnym symbolem, z którym możemy spotkać się na opakowaniu glazury jest klasa ścieralności, która stanowi najważniejszy czynnik w doborze płytek. Im większe natężenie ruchu przewidujemy w konkretnym pomieszczeniu, na przykład w holu, tym wyższą klasę ścieralności powinna mieć płytka tam przeznaczona.

– Precyzyjne oznaczenie odporności na ścieranie umożliwia parametr liczby obrotów przy parametrze PEI. Liczba obrotów ściśle odzwierciedla odporność na ścieranie i umożliwia optymalny dobór płytek pod kątem docelowego miejsca ich stosowania.

-  PEI ma wartości liczone od 1. Np. płytki o parametrze PEI wynoszącym 1 nadają się zwykle na ściany, z „dwójką"  - do pomieszczeń o minimalnym natężeniu ruchu, z numerem 3 –  są  idealne do pomieszczeń, w których chodzi się w obuwiu miękkim (łazienki, sypialnie, kuchnie), a z parametrem równym 4 do holu mieszkania lub budynku użyteczności publicznej o małym natężeniu ruchu.

- Płytki podzielone są na grupy w zależności od metody produkcji i nasiąkliwości wodnej. Znakomita większość oferty to płytki z grupy B (tzw. prasowane na sucho). Dodatkowo grupa ta podzielona jest na podgrupy w zależności od nasiąkliwości wodnej (E), która determinuje obszar zastosowania płytki.

Na opakowaniach można więc spotkać następujące oznaczenia

BIa – płytki gresowe do zastosowania na zewnątrz i do wewnątrz ( E≤0,5% )

BIb – płytki podłogowe do wewnątrz i na zewnątrz oraz klinkier ( 0,5%

BIIa – płytki podłogowe do wewnątrz ( 3%

BIIb – płytki podłogowe do wewnątrz ( 6%

BIII – płytki ścienne do wewnątrz ( E>10% )

- Bardzo istotnym parametrem spotykanym na opakowaniu płytek jest antypoślizgowość, oznaczana jako „R" (R9, R10, R11). Bardzo często decyduje o niej charakter struktury i powierzchni płytki.

- Im wyższa liczba przy parametrze „R" tym lepsze właściwości przeciwpoślizgowe, ale też trudniejsze utrzymanie w czystości i czyszczenie. Płytki o wysokiej klasie antypoślizgowości najlepiej stosować w miejscach gdzie istnieje podwyższone ryzyko poślizgu się np. na schodach i w strefach wejściowych.

- Na opakowaniu płytek zawarta jest też wyjątkowo istotna informacja dotycząca technologii wykonania płytki UGL lub GL. - Pierwsza oznacza płytki nieszkliwione (unglazed), druga - płytki szkliwione (glazed). Płytki gresowe oznaczane symbolem UGL są jednorodne na całej grubości, zazwyczaj nie posiadają żadnej dekoracji ani wzorów i cechują się bardzo dobrymi parametrami wytrzymałościowymi. Natomiast pytki szkliwione posiadają powierzchnię pokrytą warstwą barwnego szkliwa, które nadaje im właściwości estetycznych (kolor, połysk, dekoracja, odcienie itp.). Ich parametry techniczne są niższe niż płytek nieszkliwionych. W zasadzie tylko  gresy szkliwione mogą się wytrzymałością równać z płytkami oznaczanymi symbolem UGL – dodaje Marek Balicki.

źródło - [Rzeczpospolita - Nieruchomości z dnia 01-12-2011]