Fugi wypełniają szczeliny między płytkami ceramicznymi czy kamiennymi. Mają za zadanie nie tylko zdobić ściany czy podłogi, ale przede wszystkim  chronić powierzchnie przed brudem czy wilgocią. Zaprawy do spoinowania różnią się nie tylko składem, ale także zastosowaniem, dobiera się je więc stosownie do przewidywanych warunków eksploatacji, kleju użytego do mocowania okładziny ceramicznej oraz szerokości spoiny.

(Płytki gresowe, kamienne, klinkierowe - wszystkie wymagają fugowania. Wybór odpowiedniej spoiny podyktowany jest przede wszystkim warunkami, w których będzie ona stosowana.)

Dlaczego płytki należy spoinować?

Płytki ceramiczne czy kamienne wymagają dylatacji – czyli przerw, pozwalających uniknąć pękania sztywnej okładziny podczas pracy budynku (pod wpływem warunków atmosferycznych, zmiany wilgotności, nasłonecznienia, ruchów geologicznych). Wprawdzie swobodne odkształcanie się płytek zapewniłoby pozostawienie pustej szczeliny między nimi, ale wtedy pomiędzy płytki dostawałyby się woda i brud, dlatego szczeliny między płytkami wypełnia spoina, popularnie nazywana fugą. Oprócz tego, że płytki nie będą pękać, zaletą fugowania jest również możliwość łatwego usunięcia uszkodzonej płytki – możemy ją skuć ją bez obawy o uszkodzenie płytki sąsiedniej.

Jaka powinna być szerokość fugi?

Szerokość fug nie zależy wyłącznie od pomysłów na układ płytek. Przyjmuje się, że szerokość fugi dla mozaiki wynosić powinna 1 mm, dla płytek średnich – 3-5 mm, a dla płytek wielkoformatowych – 7-10 mm, czyli im płytki są większe, tym szersze powinny być spoiny. O ile jednak duże płytki ceramiczne kalibrowane, których krawędzie są zaokrąglone, układa się z fugą szerokości nawet 10 mm, o tyle w przypadku płytek rektyfikowanych spoina może mieć zaledwie 1-1,5 mm. Płytki rektyfikowane powstają po mechanicznym obcięciu lub zeszlifowaniu ich brzegów, co sprawia, że można je układać jedna przy drugiej, tworząc niemalże jednolitą powierzchnię ściany.

(Podczas układania płytek zachowanie tej samej szerokości spoin ułatwiają krzyżyki dystansowe.)

Czym fugować płytki?

Do spoinowania można przystąpić dopiero po stwardnieniu zaprawy klejowej, ponieważ spoiny utrudniają wysychanie zaprawy klejowej. Możemy użyć fug jednoskładnikowych (sucha mieszanka rozrabiana z wodą) lub dwuskładnikowych (sucha mieszkanka rozrabiana z emulsją zawierającą substancje uelastyczniające).

Najbardziej popularne są fugi cementowe, nie nadają się one jednak do pomieszczeń narażonych na stały kontakt z wodą (np. łazienki) lub takich, gdzie ze względu na częste zabrudzenia stosuje się silne środki czyszczące (np. przedpokoje). Spoiny cementowe pod wpływem wilgoci mogą się wypłukiwać, a pod wpływem detergentów – przebarwiać lub powstają na nich wykwity.

Najbardziej odporne na uszkodzenia i wilgoć oraz detergenty są masy na bazie cementu dodatkowo uszlachetnione tworzywami sztucznymi. Takie spoiny można stosować nawet bezpośrednio w kabinie prysznicowej czy na ogrzewaniu podłogowym.

Nieco mniej odporne, ale nadające się do pomieszczeń mokrych czy uczęszczanych są spoiny epoksydowe. Ich powierzchnia po zastygnięciu przypomina plastik.

Niektóre z fug występujących na rynku są to fugi szybkowiążące. Dzięki odpowiednim dodatkom zastosowanym podczas produkcji są to zaprawy fugowe, które po wbudowaniu mogą być szybko obciążane i eksploatowane.

Przy doborze fugi musimy zwracać uwagę na rodzaj zastosowanego do okładzin kleju. Gdy stosuje się kleje trwale elastyczne, spoina także powinna charakteryzować się podobnymi własnościami. Użycie w takich miejscach tańszych, sztywnych fug, może spowodować ich pękanie.

źródo - [dom.pl z dnia 09-04-2014]