Dnia 2 kwietnia Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 98 ust. 4 w związku z art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 lutego 2000 r. do dnia 21 września 2004 r. jest niezgodny z konstytucją. Kwestionowane przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami naruszały konstytucyjną zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa.
Powołane przepisy ustanawiały obowiązek uiszczania opłat adiacenckich i określały maksymalną wysokość tych opłat. Ustawa stwarzała jednak stan niepewności co do samego nałożenia opłaty oraz jej wysokości. Zainteresowani nie wiedzieli, czy rada gminy podejmie stosowną uchwałę, jakie określi stawki i czy zarząd gminy ustali opłatę. Ustawodawca wyznaczał jednocześnie trzyletni okres dla takiego stanu. W tym czasie właściciel nieruchomości oraz użytkownik wieczysty nie mieli pewności, czy opłata adiacencka zostanie ustalona i jaka będzie jej wysokość. Zainteresowani nie byli też w stanie przewidzieć, czy będą uiszczać opłaty według stawek obowiązujących w dniu podziału nieruchomości, czy też według stawek z dnia ustalenia opłaty ani czy stawki raz ustalone nie ulegną zmianie. Istotne znaczenie miała również długość okresu niepewności. Ustawa nie przewidywała szczególnych rozwiązań mających ograniczyć ten okres.

źródło - [Gazeta Prawna nr 71 z dnia 11-04-2007]